Πριν από τη γεύση και το άρωμα, είναι το χρώμα – η δοκιμή ξεκινάει από το χρώμα. Σαν ένα παιχνίδι, το χρώμα ελκύει το βλέμμα μας στις αποχρώσεις και στις αντανακλάσεις του και μιλάει απευθείας στη διάθεσή μας. Με τον καιρό, τα χαρακτηριστικά του χρώματος γίνονται όλο και πιο αναγνωρίσιμα και τα συνδέουμε με τον τύπο και τον χαρακτήρα του κρασιού που δοκιμάζουμε ‒ η τυπικότητα του χρώματος.

Πάνω από το ποτήρι, αρχίζουμε να παρατηρούμε τα αρώματα που αναδύονται. Η πρώτη αίσθηση είναι πάντα μία έκπληξη· η πρώτη εντύπωση, καθώς το κρασί αρχίζει ν’ ανοίγει με το οξυγόνο του αέρα. Αναγνωρίζουμε το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του – τη λεπτή του ισορροπία.

Μετά την περιστροφή, το κρασί αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο. Αναγνωρίζουμε περισσότερα αρωματικά χαρακτηριστικά του και σχηματίζουμε μια εικόνα της δομής του. Όσο το οξυγόνο μπαίνει στο ποτήρι, το καλο κρασί γίνεται πιο έντονο – η όσφρηση προσλαμβάνει, ο νους καταγράφει, κατανοεί και θαυμάζει.

Στο στόμα, το πρώτο που αντιλαμβανόμαστε είναι η υφή: μετάξι, πλούσια υφή, διαφάνεια (με την αίσθηση της ορυκτότητας). Η εξέλιξη της αίσθησης του κρασιού στο στόμα θα αποκαλύψει τη δομή του: την ισορροπία μεταξύ των διαφορετικών χαρακτηριστικών του.

Η επίγευση: η αίσθηση που μας αφήνει το κρασί στο τέλος. Οι πρώτες και οι τελευταίες εντυπώσεις μετράνε περισσότερο. Το γύρισμα της γεύσης παίζει σημαντικό ρόλο ‒ η επιμονή του κρασιού. Τέλος, η διάρκεια είναι εξίσου σημαντική με την ισορροπία.